Ύστερα από τετρακόσια χρόνια πικρής σκλαβιάς υπό τον οθωμανικό ζυγό, οι ραγιάδες Έλληνες έδειξαν σ'όλους τους λαούς της οικουμένης πως οι δούλοι γίνονται ελεύθεροι.
Όπου άναψε η επαναστατική φλόγα, όχι μόνο δεν έσβησε, αλλά φούντωσε και μεταλαμπάδευσε στη συνείδηση των σκλαβωμένων τον πόθο για ελευθερία. Ο Γεωργάκης Ολύμπιος στην προκήρυξή του τόνιζε: «Εμπρός αδέλφια, ας πεθάνουμε κοιτάζοντας άφοβα τον θάνατο στα μάτια. Ζήτω η θρησκεία και η ελευθερία της Ελλάδος». Την παραμονή της μεγάλης εθνεγερσίας του 1821, ο επαναστατικός αναβρασμός είχε ωριμάσει στα κορφοβούνια του Ολύμπου και των Πιερίων. Με τη θεσπέσια τόλμη της ψυχής τους οι ηρωικοί μας κλέφτες ροβολούν από τις απρόσιτες κορυφές και τα λημέρια του Ολύμπου, των Πιερίων και της Μακεδονίας.
Η 25η Μαρτίου, επέτειος εμβληματική της Εθνικής Παλιγγενεσίας, στέλνει το μήνυμα της διαιώνισης του Ελληνισμού, τόσο ως φυλή, όσο και ως σύνολο αξιών. Σήμερα, το μήνυμα αυτό έχει κάτι να πει σε κάθε ελληνική ψυχή, αλλά και κάτι να ζητήσει από κάθε νεοέλληνα.
1821-2013. Η 192η επέτειος της επανάστασης του 1821 δεν είναι απλώς σταθμός ιστορικής μνήμης, οφείλει να είναι αφετηρία λαμπρότερης συνέχειας. Στην ιδιόμορφη -και μεταβατική όπως φαίνεται- εποχή που ζούμε, είναι μια ευκαιρία να σκεφθούμε που πάμε ως έθνος και γένος, τονώνοντας το αίσθημα εθνικής αυτοπεποίθησης και αισιοδοξίας.